دوره‌ای در معجزات | ۴ تیر ۱۴۰۳
۴ تیر ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
باور به اینکه فرزند خداوند می‌تواند بیمار باشد، باور به این است که بخشی از خداوند می‌تواند رنج بکشد.عشق نمی‌تواند رنج بکشد، زیرا نمی‌تواند حمله کند.بنابراین به یاد آوردن عشق، آسیب‌ناپذیری را با خود به همراه می‌آورد.در حضور فرزند خداوند بیماری را نپذیر حتی اگر او به آن باور داشته باشد، زیرا پذیرش تو در مورد حضور خداوند در او تصدیق کنندهٔ عشق خداوند است که او فراموش کرده است.شناخت تو از او به عنوان بخشی از خداوند، حقیقت را در مورد خودش به او یادآوری می‌کند، در حالی که او آن را انکار می‌کند.آیا می‌خواهی انکار او از خداوند را تقویت کنی و در نتیجه بینایی نسبت به خودت را از دست دهی؟یا می‌خواهی تمامیتش را به او یادآوری کنی و آفریدگارت را همراه با او به یاد آوری؟
